We zitten net in de auto als mijn telefoon piept. Een e-mail. Van MyTourist. Het boekingssysteem dat ik al vanaf de start van onze Bed & Breakfast gebruik (en ook van harte aan iedereen durf aan te bevelen). “U hebt een nieuwe reservering ontvangen van Booking.Com.” Vlug werp ik een blik op de datum en haal opgelucht adem. Gelukkig niet voor vandaag. Dan kan ik tenminste in alle rust boodschappen doen, mijn blog schrijven en het huis helemaal tip top in orde maken voor morgen – als de eerste gasten van dit weekend (al om twaalf uur) arriveren. Net als ik de telefoon weer weg wil leggen, komt er een tweede e-mailbericht binnen. Dit keer van Booking.Com zelf. De gast heeft een bericht geschreven. Omdat het geen haast heeft, besluit ik het niet direct te lezen. In plaats daarvan richt ik mij weer op mijn moeder – die aan het rijden is – en vertel blij dat het met de reserveringen van december heel goed lijkt te gaan. Na oktober – waarin we door vakantie en familiebezoek – lang niet zo veel gasten als gebruikelijk hebben kunnen ontvangen en de altijd rustige novembermaand is een drukke december van harte welkom.
Na een korte stop bij de Chinese Bazaar (om nieuwe tabbladen en stiften voor het krijtbord aan te schaffen), besluit mijn moeder ook nog even kort bij de Aldi te stoppen. Omdat ik al mijn boodschappen normaal gesproken bij de Mercadona doe, besluit ik – na het bekijken van de non-food artikelen die in deze Aldi altijd heel netjes in de promotiebakken liggen – mijn telefoon toch opnieuw tevoorschijn te halen. Mijn moeder struint nog rustig door de gangpaden. Nadat ik het bericht in mijn Pulse-app (de app die verhuurders op Booking.Com gebruiken) open, moet ik al snel afkeurend mijn hoofd schudden. “Goedemorgen. We reizen met een grote Duitse herdershond. Is het een probleem als hij het hotel binnenkomt en bij ons op de kamer slaapt?” Ik zucht. In de huisregels staat duidelijk dat huisdieren niet worden toegelaten. Ik besluit het bericht dan ook zo snel mogelijk – met behulp van Google Translate – te beantwoorden. “Goedemorgen. Huisdieren zijn niet toegestaan. Uiteraard kunt u gratis annuleren. Als u de omgeving mooi vindt, kan ik Casa Gallinera in Benissivà van harte aanbevelen. Met vriendelijke groet, Michelle.”
Een paar minuten later komt er opnieuw een e-mailbericht binnen. “U heeft zojuist een annulering ontvangen van Booking.Com.” Mooi zo. Als ik mij bij mijn moeder – die inmiddels bij de kassa staat – voeg, vertel ik haar over het bericht. “Vals alarm”, roep ik. “De reservering is alweer geannuleerd. De gasten wilden met een grote Duitse herdershond komen. Ik heb ze verteld dat we deze niet toelaten.” “In tegenstelling tot andere rassen wil je zeggen?”, antwoordt mijn moeder droog. Heftig schud ik mijn hoofd. “Ik ben in ieder geval al lang blij dat ze het in ieder geval van te voren eerst even vragen”, ga ik verder. “Bij Lisa en Werner stond er afgelopen weekend ineens een gast met een klein Pomeriaantje in een kootje op de stoep.” “Oh ja! Hoe was dat nog afgelopen?”, vraagt ze nieuwsgierig. Ik schud mijn hoofd. “Het beestje plaste bij binnenkomst direct op de vloer in de hal.” “Wat?!” Mijn moeder kijkt mij ongelovig aan. Hoewel de gast zich direct verontschuldigde, was dat voor mij meer dan voldoende bevestiging dat ik aangaande deze huisregel absoluut geen concessies wil doen. Vooral omdat de gast – zo vertelde Lisa – tegen alle verwachtingen in niet zei dat het beestje dat normaal nóóit doet, maar in plaats daarvan zei: “Oh, sorry, dat doet ze thuis ook altijd.”