Zomer

Waar het zomerseizoen in Zermatt letterlijk in het water dreigt te vallen, beginnen – juist hier – de boekingen langzaam binnen te druppelen. Terwijl de regen mijn zusje daar aan huis gekluisterd houdt, danken wij de voorzichtige omschakeling van weinig naar steeds een beetje meer met name aan de zon.  Vergeet de zomerzonnewende. De langste dag van het jaar. Of de vreugdevuren van Sint Jan. Met de opening van het zwembadseizoen (dat in Spanje slechts van korte duur is), lijkt de zomer officieel te zijn begonnen.

“Zomer?”, bromt één van de locals als we het onderwerp bij Bar Isa kort de revue laten passeren. “Muggen en hitte. Hitte en muggen. Meer is het niet.” Hoewel ik denk dat hij een punt heeft (en de zomer ook niet mijn favoriete seizoen is), ben ik wel iets optimistischer ingesteld. Want als ik Isa mag geloven, is het nu nog even de stilte voor de storm. De scholen zijn uit. De kinderen zijn vrij. Maar het strand – dat even leuk lijkt – verliest al snel zijn glans. Te druk. En dat is het moment waarop de gasten zullen komen. Voor de rust en de natuur. Net als altijd.

Maar nu we net onze draai lijken te hebben gevonden, staat alles door de wisseling van het seizoen weer op zijn kop. Want waar de meeste gasten in de winter bijna niet uit bed te branden zijn, verschijnen ze nu – steeds een beetje vroeger – aan het ontbijt. Buiten is het al licht. De dagen zijn lang. En het plan? Om zoveel mogelijk uit die ene (of twee) overnachting(en) te halen? Dat is nóg veel langer. Er moet gewandeld worden. Geluncht, gezwommen, gedut, gedineerd en geslapen. Waar we kunnen, passen we ons aan. Want niet alleen eerder ontbijten – maar ook eerder inchecken – zodat ze zo lang mogelijk van de buitenruimte en het zwembad kunnen genieten, mits mogelijk en van tevoren besproken, is geen probleem.

Want met het seizoen, veranderen ook de behoeftes van de gasten. De winterdekens liggen al lang weer op zolder. De zomerdekens netjes opgevouwen en verpakt in de kast. De airco’s beginnen steeds vaker weer te brommen. En de rode wijn? Die staat op verzoek (van menig Spanjaard) alvast weer koud. Het ontbijt verplaatst zich steeds vaker naar buiten. Het budget voor het buitenmeubilair wordt snel verhoogd. Nieuwe ligbedjes? Extra tafeltjes? Comfortabelere stoelen? Ons voorzichtig opgebouwde spaarpotje wordt al snel weer leeg getrokken. En hoewel we ontzettend enthousiast worden van elke, nieuwe verandering (of moet ik zeggen verbetering?), is er één wijziging waar ik absoluut niet op zit te wachten. Want in navolging van ons jongste zusje, Noëlle, vertrekt ook het middelste zusje, Suzanne, deze week opnieuw naar Zwitserland. Net nu het zomerseizoen op het punt staat te beginnen, blijf ik opnieuw alleen achter. Nu wel, alleen? Met veel hitte en veel muggen, als ik Balta zou mogen geloven. Maar, in tegenstelling tot sommige andere zaken, zijn we daar al geruime tijd op voorbereid. Met genoeg horren. Airco’s. En een zwembad – dat van de zon geen vijand maar juist een vriend maakt.