Uncategorized

Tien maanden geleden mochten we onze eerste gasten ontvangen. De Engelse Mike en Angie, die na een feest niet meer naar huis wilden rijden, en onze tantes Alexa en Annette, die vanuit Tournai (België), via de ‘Camino El Cid’ (Burgos-Valencia), óók naar hun nichtjes in Spanje besloten te fietsen. Hoewel we, vlak na opening, een aantal zeer rustige wintermaanden…

Als ik mij na een lange dag werken eindelijk op mijn stoel op kantoor laat vallen en de laptop weer open zie ik dat de computer graag geüpdatet zou willen worden. Ik kan een diepe zucht niet onderdrukken. “In september ben je de eerste”, denk ik bij mezelf. Terwijl ik de gegevens van de gasten, die een uurtje geleden zijn aangekomen, in het systeem invoer…

De temperaturen schommelen tussen de dertig en veertig graden gedurende de dag en twintig en vijfentwintig graden gedurende de nacht. De mussen vallen, bij wijze van spreken, van het dak. En de duiven – die de no-fly-zone van mijn zusje de gehele lente weigerden te respecteren – zijn nergens meer te bekennen. Terwijl de gasten toevlucht zoeken…

Veelvuldig roemen de gasten de stilte. De rust. Het betoverende gefluit van de vogels, die ons gedurende het grootste gedeelte van de nacht met alle liefde lijken toe te zingen. Helaas wordt diezelfde kalmte ook geregeld (bruut) verstoord. Want het is een oud huis. Met veel charmes. Zoals het karrenspoor, dat nog steeds midden door de grote hal loopt. De molenstenen die…