Augustus. Hoewel men zegt dat het van oorsprong qua toerisme in Vall de Gallinera rustiger is in de zomer, merken wij daar vooralsnog weinig van. Ik ben dan ook maar wat blij dat mijn zusje hier is om te helpen. Zelfs met zijn tweeën is het af en toe nog veel werk. Geen enkel probleem – want het doel was duidelijk: honderd procent bezetting in augustus. Hoewel dat helaas al niet meer gaat lukken proberen we er toch zoveel mogelijk uit te halen – verblijven van één nacht en voordelige last-minute boekingen om de gaatjes op te vullen.
Nu het jaarlijkse dorpsfeest van Benialí alweer van start is gegaan, lijkt dat geen enkel probleem. Op donderdag hebben we nog twee kamers vrij, maar voor de rest zitten we tot maandag helemaal vol. Voor een groot deel met feestvierders die al jaren speciaal voor de feesten naar Benialí reizen en er honderd procent aan deelnemen en van genieten. En met gasten die familie ofwel hier of ofwel in het naastgelegen Benissivà hebben. Fijn. Dan hoef ik niet uit te leggen dat parkeren de komende dagen een uitdaging is en een goede nachtrust – dankzij de vele feesten (dj’s en bands) – niet aannemelijk is.
Gelukkig zijn de Spanjaarden zo moeilijk niet. Ze zijn het gewend. Dat de feestcommissie dan ook afgelopen dinsdagavond besloot om het kleine ‘kerkplein’ – waaraan onze Bed & Breakfast gelegen is – om half twee ’s nachts te gaan versieren, was dan ook geen probleem. “Er werd niet alleen volop gedronken en muziek gedraaid. Er werd ook volop gediscussieerd waar de slingers het beste bevestigd konden worden.” Ik – wiens slaapkamerraam aan de andere kant van het huis ligt en dankzij de ventilator sowieso helemaal niets hoor – reageer dan ook geschrokken als de gasten dit mij de volgende dag vertellen. “Sorry! Ik heb helemaal niets gehoord!”, zeg ik dan ook verontschuldigend. Gelukkig wuiven ze het al weg. Met kreten als “het zijn jongeren” en “dit is Spanje” maken ze duidelijk dat ze het ons niet kwalijk nemen. Gelukkig.
Want hoewel ik zelf nog steeds op zie tegen de late feestjes – die pas om 01:00 starten – hoop ik dit jaar wel zo veel mogelijk van de gezelligheid te proberen te genieten. Beginnend met een borrel op het – inmiddels versierde – kerkplein. Gevolgd door een wedstrijd bier drinken – waar zowel mijn zusje als ik mij voor heb laten strikken. Slechter dan de ex-teamgenoten van het jaar ervoor – die wij dit jaar zullen vervangen – kunnen we in ieder geval niet zijn. Minimaal één keer hopen we de klok van 01:00 te halen en – samen met de rest van de dorpelingen – volop van het gezellige feestgedruis te genieten. Hoewel we ook hier geen 100% aanwezigheid meer kunnen behalen – we hebben immers beide bingoavonden en de film al gemist – zullen we zeker ons best doen. Ofschoon het af en toe wel zo lijkt, zijn we niet naar Spanje gekomen om alleen maar te werken. Een feestje op zijn tijd hoort erbij. En het jaarlijkse dorpsfeest van Benialí is niet zomaar een feestje – het is het feestje van het jaar.