Terwijl de Boeuf Bourguignon buiten rustig staat de pruttelen, gooi ik binnen nog een nieuw blok hout op het haardvuur. De tiramisu, panna cotta en de kwarktaart staan al in de koelkast. Waar één van ons elke twintig minuutjes naar buiten loopt om even door het stoofvlees te roeren, probeer ik de deuren zoveel mogelijk dicht te houden. Het haardvuur, dat normaal gesproken alleen de woon- en eetkamer hoeft te verwarmen, moet morgen namelijk nóg een tikkeltje harder werken om ook de grote hal beneden te bereiken. Want waar we vorig jaar op Oudejaarsavond onze acht gasten nog een vijfgangendiner in de bar serveerden, tafelen de tien gasten van dit jaar – op eigen verzoek – aan één lange tafel in de gang. In twee en een half uur tijd zullen we ze verschillende voorgerechten om te delen, een hoofdgerecht en verschillende kleine nagerechten voorschotelen. Spannend. Want hoewel onze moeder een uitstekende amateur chef is, blijft het toch altijd de vraag of de gasten dat ook zo ervaren. “Ik ben blij als de feestdagen weer voorbij zijn!”, roep ik daarom elke paar minuten, waarbij ik de spanning toch niet helemaal los kan laten. Mijn vader knikt bevestigend. In plaats van ‘kerststress’ ervaar ik vooral ‘oudejaarsavondstress’.
Daarbij maakt het niet uit dat de gasten gewoon heel erg leuk zijn. Dat we alles tot in de puntjes hebben voorbereid en dat we al een dag van tevoren zijn begonnen met zowel stoken als koken. Hoe ze de jaarwisseling in onze Bed & Breakfast zullen ervaren kan ik niet beïnvloeden. En dus probeer ik het zoveel mogelijk los te laten. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Bovendien – helemaal los laten wil ik het ook eigenlijk niet. Van mijn fouten van het jaar ervoor heb ik geleerd. De koffiebestelling neem ik op tijd op en het apparaat – dat normaal gesproken in de algemene ruimte staat – verplaats ik ruim op tijd naar de keuken zodat we twee keer zo snel zijn als normaal. Op die manier kunnen de gasten niet alleen in alle rust van het dessert (mét koffie of thee genieten), maar is er ook meer dan genoeg tijd om de druiven uit te delen en de glazen met champagne te vullen voordat de klok twaalf keer slaat.
En hoewel het mij (in tegenstelling tot vorig jaar) niet lukt om alle druiven op tijd naar binnen te werken, kijk ik terug op een geslaagde avond. Dankzij onze goede voorbereiding en strakke planning verliep niet alleen alles uitermate soepel, maar zijn de gasten ook nog eens heel tevreden. Dus terwijl zij nog rustig natafelen, loop ik met mijn ouders langs zowel Lisa en Werner als het gemeentehuis – waar de ‘Moren’ dit jaar een diner organiseerden om geld te verdienen voor het dorpsfeest dat altijd plaats vindt in de zomer. Als even later ook de muziek van de discomobiel in de straten van Benialí te horen is, besluiten we nog even naar het feest te gaan. Ondanks de slechte weersvoorspelling regent het niet, de gasten zijn nog in orde en wat is er beter dan het nieuwe jaar te starten met een gin-tonic in het gezelschap van de rest van het dorp? Pas als ik om twee uur ’s nachts de deur van ons huis heel zachtjes open en merk dat het doodstil is, trek ik dat laatste even in twijfel. Waar ik niet verwacht had dat de gasten al zouden slapen, zakt de moed mij even in de schoenen. Ik trek ze daarom uit en sluip als een ninja door de gang. Zo stil mogelijk breng ik alle glazen naar de keuken en til ik de tafels van de gang naar de eetkamer. Terwijl ik in de keuken zo snel, stil en zo goed mogelijk probeer op te ruimen, hoop ik dat geen van de gasten mij hoort. Als ik een uur later stilletjes in bed kruip, heb ik mijn eerste (en enige) voornemen voor 2025 gemaakt. Volgend jaar ruim ik éérst alles op en ga ik daarna pas naar het feest. Top. Hoewel het mij een paar uur eerder nog niet lukte om alle druiven op tijd op te eten, geloof ik dat ik hierin wel zal slagen. En zelfs als dat niet zo zou mogen zijn, weet ik in ieder geval zeker dat ik dit het hele jaar ga volhouden. Een voornemen dat alleen voor Oudejaarsavond geldt, kan immers nooit al in januari worden gebroken. Ik voorzie daarom een succesvol 2025. Eentje waarin we het steeds een beetje beter zullen doen. Gelukkig Nieuwjaar!