Nadat ik de koelkast een stukje opzij heb geschoven om eronder schoon te maken, merk ik dat de stofzuiger niet meer werkt. Terwijl ik controleer of de stekker er nog goed in zit, zie ik dat het niet aan de stofzuiger ligt maar aan de verlengstekker. Het licht brandt niet. Als ik een andere verlengstekker probeer, kom ik erachter dat het ook niet aan de verlengstekker ligt. Dus loop ik vanaf de zolder helemaal naar beneden en open de meterkast. Nadat ik de installatie uitvoerig controleer om te kijken waar de stoppen van de zolder zich bevinden, zie ik dat er inderdaad één stop is doorgeslagen. Ik zet ‘m weer aan en vervolg het schoonmaakwerk zodat mijn zusje en haar man de volgende dag weer in een schone ruimte kunnen thuiskomen. Pas als ik hun zojuist gewassen lakens uit de wasruimte wil ophalen, merk ik dat het lichtknopje van de wasruimte niet werkt. Ook de droger – die al lang klaar had moeten zijn – staat stil met nog dertig minuten op de teller.
Veel tijd om er bij stil te staan heb ik echter niet. Mijn zoom-meeting begint al over tien minuten en aangezien ik nog nooit met de app gewerkt heb, wil ik ruim op tijd starten. Ik zet de droger daarom opnieuw aan en loop naar beneden. Net als ik het kantoor binnen wil gaan, komt mijn moeder binnen gelopen. “Heb jij ook problemen met de electriciteit?”, vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. “Het licht in de wasruimte deed het zojuist niet”, antwoord ik. “Kun je controleren of er nog meer is dat niet werkt?”, gaat ze verder. Resoluut schud ik mijn hoofd. “Nee. Mijn meeting begint zo”, antwoord ik. Ze knikt begrijpend. “Je vader belt al met Iberdrola”, roept ze, voordat ze weer terug naar huis loopt. Ondertussen neem ik plaats achter het bureau. Als ik mijn laptop openklap en de e-mail met de link naar de meeting open, valt ook het licht op kantoor uit. Niet alleen de noodverlichting in kantoor – maar ook in de rest van het huis – schiet aan. “Oh, nee!”, roep ik gefrustreerd. Zonder stroom heb ik geen WiFi en kan ik dus niet deelnemen aan de meeting. Ik besluit de app razendsnel op mijn telefoon te downloaden. Tijd om mij te registreren heb ik niet en daarom klik ik alleen op de link. Net op tijd neem ik deel aan de meeting.
Omdat we alleen hoeven te luisteren en te chatten, zijn alle camera’s en microfoons automatisch uitgeschakeld. “Gelukkig”, denk ik bij mijzelf. Als ik dat ook nog had moeten uitvogelen voor de start van de meeting, dan was dat sowieso niet gelukt. Nadat ik de meeting – ondanks de onverwachte stroomuitval – succesvol afrond, haal ik opgelucht adem. Een eerdere meeting – die twee weken geleden al had plaatsgevonden – had ik al aan mij voorbij moeten laten gaan vanwege het tijdsverschil. Bijna kan ik het van mijn to-do-lijst afstrepen. Hoewel de volgende ochtend inderdaad blijkt dat mijn aanwezigheid gedurende de meeting niet goed geregistreerd werd, ontvang ik wel alvast alle tools om verder te kunnen. Met een beetje geluk ontvangen we heel binnenkort dan ook onze “Travel Proud”-badge op Booking.Com – een extra bevestiging dat iedereen binnen de LHBTI+-gemeenschap bij ons van harte welkom is. Zonder kinderen jonger dan (plusminus) twaalf jaar en/of huisdieren. Want zó open-minded zijn we tenslotte nu ook weer niet.