Het is inmiddels alweer ruim vier maanden geleden dat we op Spanje Vandaag geïntroduceerd werden. Beide zusjes werkten op dat moment in Zwitserland en het was (voornamelijk) aan mij om de Bed & Breakfast op de kaart te gaan zetten. En ofschoon ik al een aantal weekenden “nee” heb moeten verkopen omdat we op een bepaalde dag al volledig volgeboekt waren, zijn we nog lang niet waar we willen zijn. Dat het tijd kost om een volledig nieuw bedrijf op de kaart te zetten, is iets waar ik me wel degelijk bewust van ben. Je moet namelijk concurreren met talloze andere, prachtige accommodaties met gastheren- en/of dames die al net zo vriendelijk en gastvrij zijn en, daarnaast, al een groot aantal jaren de tijd hebben gehad om een vaste gastenkring op te bouwen.
Word ik hier af en toe door ontmoedigd? Natuurlijk. Want of er nu wel of geen gasten komen – de rekeningen moeten iedere maand gewoon betaald worden. Dus toen mijn beide zusjes een aanbod kregen om nog een jaar langer (en met een beter salaris) in Zwitserland te blijven werken, werden we gedwongen om de voor- en nadelen ervan tegen elkaar af te wegen. Alleen kan ik natuurlijk veel minder aanpakken en omzetten dan samen. Maar met een gegarandeerd salaris uit Zwitserland kunnen we eindelijk beginnen met het aflossen van de lening die we bij onze ouders hebben afgesloten. Omdat beide partners van mijn zusjes ook in Zwitserland besloten te blijven werken, was de keuze snel gemaakt. Zij verruilen het prachtige Spaanse landschap nog een jaar langer voor de Zwitserse bergen. Zij liever dan ik.
Maar nu ze weer even thuis zijn (en eindelijk de vruchten kunnen plukken van het bedrijf dat we al vijf jaar met zijn allen op touw proberen te zetten), kunnen ze hun enthousiasme niet onder stoelen of banken steken. En ik begrijp het! Ik word zelf ook enorm blij van alle zaken die we in de toekomst nog graag zouden willen aanpakken. Het organiseren van wijnproeverijen? Workshops? Retraites? (Kleinschalige) feesten of bruiloften? De mogelijkheden zijn eindeloos. Vooral omdat we elkaar goed aanvullen. Niet alleen in wat we goed kunnen, maar ook in wat we daadwerkelijk léúk vinden om te doen. Maar tot het zover is (en we ons gedrieën in plaats van alleen ik op onze eigen zaak kunnen storten), proberen we vooral een goede basis te leggen. Dat ik daarbij bewust keuzes maak in wat ik wel of juist niet aanpak, waarbij het ene meer aandacht en prioriteit krijgt dan het andere, is noodzakelijk als ik er nog een jaar lang (voornamelijk) alleen voor sta. Dat ik daarbij niet alleen kijk naar wat ik belangrijk vind, maar ook naar wat ik goed kan en daadwerkelijk leuk vind om te doen, is helemaal niet gek. Want als je van je hobby je werk kunt maken, krijg je twee keer zoveel voor elkaar.
Dat het runnen en promoten van onze Bed & Breakfast daardoor een goed doordacht vlechtwerk van prioriteren, balanceren en combineren is geworden, is logisch. Dat de ervaring van de gasten daarbij voorop staat, is dat ook. Dankzij de ruime, nieuwe en schone kamers met heerlijke bedden en het uitgebreide, verse en diverse ontbijt, hebben we in korte tijd al veel prachtige recensies mogen ontvangen. Dat deze gasten hun goede ervaringen niet alleen met hun eigen vrienden en familie maar, dankzij hun recensies, ook met onze toekomstige (nog onbekende) gasten delen, is op dit moment het allerbelangrijkste. Pas als deze basis goed is, richt ik mijn aandacht met alle plezier op al het andere. Onze Wikiloc-account (een handige app met wandelroutes) probeer ik zowel met korte als lange wandelingen te vullen. Af en toe bezoek ik, vaak samen met mijn moeder, een nieuwe stad. Nieuwsgierige voorbijgangers of omwonenden, die vaak onverwacht op de stoep staan, leid ik met alle liefde rond. Trouw schrijf ik iedere week een nieuw verhaal. Ik maak een foto voor Instagram. Deel een interessant artikel op Facebook. Geef die ene muur opnieuw een likje verf. Of oefen op een gerecht voor de dagen waarop de restaurants (met name ’s avonds) gesloten zijn. Dat we er nog lang niet zijn, doet er niet toe. De wijnproeverijen, workshops en retraites kunnen nog wel even wachten. Poc a poc. Beetje bij beetje, komen we er wel.