Tien maanden geleden mochten we onze eerste gasten ontvangen. De Engelse Mike en Angie, die na een feest niet meer naar huis wilden rijden, en onze tantes Alexa en Annette, die vanuit Tournai (België), via de ‘Camino El Cid’ (Burgos-Valencia), óók naar hun nichtjes in Spanje besloten te fietsen. Hoewel we, vlak na opening, een aantal zeer rustige wintermaanden hebben gedraaid, lijkt er nu eindelijk vaart in het aantal boekingen te komen. Na een vrij aardige juni en juli, waarbij de boekingen zich nog vooral rondom de weekenden concentreerden, en een gigantisch drukke augustus (die nog in volle gang is), kijken we langzaam alweer uit naar het najaar. Want hoewel het zwembad in de zomer natuurlijk een enorm pluspunt is, ligt de aantrekkingskracht van Vall de Gallinera toch vooral in de pracht van de vallei. Ideaal om zowel te wandelen als te fietsen.
Dus waar ik het gedurende de koude wintermaanden niet kon nalaten om onze toenmalige gasten te herinneren aan het feit dat men hier in de zomer heerlijk zou kunnen ontspannen met een drankje aan (of zelfs in) het zwembad, herinner ik onze huidige gasten vooral aan het feit dat de omgeving zich fantastisch leent voor het maken van diverse soorten wandelingen. Dat men daarbij niet eerst in de auto hoeft te stappen is iets wat ik niet vaak genoeg kan benadrukken.
Maar waar de meeste van onze gasten tot nu toe nog de voorkeur hebben gegeven aan de kortere (of meest bekende) wandelroutes van Vall de Gallinera, probeer ik vooral onze 30-kilometer route op de kaart te zetten. Dankzij deze route, die niet alleen langs alle acht de dorpen van de vallei (Benialí, Benissivà, Benitaia, La Carrajo, Alpatró, Llombai, Benissili en Benirrama) voert, maar ook langs beide kastelen, de Forada en de Mirador del Xap, ontdek je met slechts één wandeling al direct het grootste gedeelte van de vallei. Samen met mijn moeder liep ik de route niet één maar twee keer en met een gemiddelde snelheid van 4,5 kilometer per uur denk ik dat we de lat behoorlijk hoog hebben gelegd. Slechts één gastenpaar heeft zich er – tot nu toe – aan durven te wagen. Dat zij de route vanwege de warmte halverwege hebben moeten afbreken en anderhalve maand later de tweede helft ervan hebben volbracht, doet niets af aan hun prestatie. Alhoewel wij de route zowel in februari (21) als mei (12) gelopen hebben, is het er één die zich natuurlijk beter leent voor de koelere herfst- en wintermaanden dan het warmere voorjaarsweer.
Ik kan daarom niet wachten tot dat de temperaturen dadelijk langzaam weer beginnen te dalen en we eenzelfde soort route aan de andere kant van de vallei kunnen uitzetten. Want net als onze tantes, die in 49 dagen maar liefst 2.400 kilometer op de fiets aflegden, gaan ook wij geen uitdaging uit de weg. Wie dit jaar nog geen tijd heeft om een bezoek aan onze prachtige B&B (in een nog mooiere omgeving) te brengen, hoeft niet bang te zijn. We zijn pas net begonnen en voorlopig gaan we nergens naartoe. Behalve dan naar buiten. Om lekker te wandelen. En te genieten van al het moois dat Vall de Gallinera te bieden heeft.