Omdat ik zowel optimistisch als zorgelijk kan zijn, vergeet ik het af en toe. Wat? Dat de dingen in het leven in principe altijd lopen zoals ze horen te lopen. Gelukkig word ik er, tussen een moment van schrik hier of een slapeloze nacht daar, regelmatig aan herinnerd. Zo ook vorige week donderdag. De dag dat Rafa, onze contactpersoon bij Planes Ambiental die elk kwartaal de wettelijk verplichte watermonsters komt nemen om ze ter controle op legionella naar het lab te sturen, opnieuw op de stoep stond voor een drietal monsters. Nadat ik met hem mee loop naar de eerste kraan en hij het koude water vol opendraait, blijkt dat de waterdruk al snel terugloopt tot het water uiteindelijk volledig stopt met stromen.
Verbaasd kijkt hij mij aan. “Dit kan niet de bedoeling zijn, toch?” Ik reageer geschrokken. Ik schud mijn hoofd. “Nee!”, denk ik bij mijzelf. Morgen staan er vier gasten op de stoep. Gasten die, naar ik aanneem, graag willen douchen en gebruik willen kunnen maken van het toilet. Terwijl wij van de ene naar de andere ruimte lopen om te achterhalen waar het probleem precies zit, belt Rafa ondertussen met de loodgieter. Het kan niet anders zijn dan dat Liam, onze loodgieter die een dag eerder de laatste twee meetinstrumenten op de zwembadpomp heeft geïnstalleerd, vergeten is om na afloop één van de kranen (die zich op diverse plekken in het huis bevinden) weer open te draaien. Dat hoop ik tenminste. Want dat is gemakkelijk op te lossen. Als je weet waar ze zich allemaal bevinden, wil dat zeggen. Hoewel Liam zijn telefoon direct opneemt en Rafa de situatie aan hem uitlegt, lukt het Liam niet om te antwoorden. Voordat Rafa klaar is, wordt ook de verbinding verbroken. En omdat we hem vervolgens niet meer kunnen bereiken, proberen we samen te achterhalen waar de boosdoener zich mogelijk zou kunnen bevinden.
Nadat we het hele huis hebben doorzocht, hebben we het probleem wel in kaart kunnen brengen maar het helaas nog niet kunnen oplossen. Het blijkt dat de gehele linkerkant van het huis geen water heeft, terwijl alles aan de rechterkant (gelukkig!) wel nog gewoon functioneert. Dit betekent niet alleen dat kamer 3, 4, 5 en de buitenkeuken buiten bedrijf zijn, maar ook dat ik dit nooit had kunnen weten voordat de gasten de dag erna hun intrek in de kamers zouden nemen. Zowel mijn eigen woonruimte als de keuken bevinden zich namelijk in de nog werkende rechterzijde van het huis. Als ik het zo bekijk denk ik dat Rafa geen beter moment had kunnen kiezen om de benodigde monsters af te komen nemen. Het geeft mij tenminste tijd om het probleem op te lossen voordat de gasten er problemen aan ondervinden. Terwijl Rafa de watermonsters van een aantal andere ruimtes neemt, bel ik ondertussen mijn vader. Omdat hij niet alleen een groot deel van de verbouwing heeft gedaan, maar ook precies weet wat er waar is gedaan en hoe alle leidingen precies lopen, hoop ik dat hij mij kan helpen.
“Ik zat net in bad”, roept hij als hij mij even later terugbelt. Toch staat hij, tien minuten later en fris gewassen, al op de stoep. Al snel vindt hij het probleem in de buitenkeuken. Hoewel Rafa en ik daar al hebben gekeken, lokaliseert hij de kraan die ver achter de gasflessen verstopt blijkt te zitten. Terwijl ik het water van kamer 3, 4 en 5 allemaal controleer (en constateer dat het probleem daadwerkelijk is opgelost), vindt mijn vader dat hij wel een wijntje heeft verdiend. Ik knik beamend. In tegenstelling tot water, hebben we (vooral na het vieren van ons één-jarig jubileum) aan wijn geen gebrek. Terwijl we met zijn tweeën in de woonkamer een glas drinken, app ik zowel Liam als Rafa dat we het probleem hebben kunnen oplossen. Even later belt Liam opgelucht terug. “De batterij van mijn telefoon was leeg”, begint hij verontschuldigend. Ik wuif zijn excuses weg. “Geen probleem!” Ik ben al lang blij dat we er op tijd achter zijn gekomen. Ik loop liever nu als een kip zonder kop door het huis dan morgen – als de gasten al half gedoucht bij mij komen klagen. Wellicht was een glas wijn in de woonkamer, lekker warm aan de haard, voor hen ook voldoende geweest om de situatie te de-escaleren. Ik zal het echter nooit weten. Want alles liep zoals het moest lopen. Gelukkig geldt dat niet alleen voor de dingen in het leven, maar ook voor ons water.