“Als jij mij, in mijn functie als Hoofd van de Buitendienst, graag een keer zou willen interviewen, dan hoor ik het wel…” Zonder een spier te vertrekken kijkt zij mij aan. Met een stalen gezicht werp ik mijn blik weer op de laptop. Ik doe mijn best om niet in lachen uit te barsten. Ook zij kan een kleine glimlach niet onderdrukken. Want terwijl onze vader niet kan wachten om de balkons met een vlonder danwel plantenbak aan te kleden, aaien wij bewonderend de onechte bloembladeren van een bos rozen in de winkel waar we onze bedden willen kopen.
De titel die wij Suzanne na een paar uur buiten wroeten hebben toegekend, is dus wellicht wat pompeus wanneer je dat vergelijkt met de titel die mijn vader (Hoofd Technische Dienst), na vijftig jaar klussen dubbel en dwars heeft verdiend. Maar goed, omdat buiten onze vader niemand anders in de familie groene vingers heeft, mag ze zich van ons met alle liefde storten op deze taak. Doordat onze buitenruimte uit niet meer dan een patio, twee terrassen en drie balkons bestaat, hebben wij er alle vertrouwen in dat ze hierin slaagt.
Twijfelt u er aan? Weet dan dat wij alle planten, die al in de tuin stonden op het moment dat we het huis kochten, vorige week aan een strenge selectie hebben onderworpen. Naast de olijf- en limoenboom, die wij vanuit Nederland hebben meegebracht of later hebben gekocht, overleefden alleen alle vetplanten de strikte schifting. Wie bang is dat er niet genoeg groen overblijft, hoeft zich geen zorgen te maken. De vallei biedt meer dan genoeg en vanaf ons huis kan er eindeloos gewandeld worden.
Mocht u echter, na dit alles gelezen te hebben, nieuwsgierig zijn naar het werk wat zij buiten al heeft verricht, dan hoor ik het graag. Dan neem ik haar aanbod aan en plan ik een interview in. Nu ze de patio zo onderhoudsarm mogelijk heeft gemaakt, heeft ze vast alle tijd.