“Er komt toch meer bij kijken dan we van te voren gedacht hadden, niet waar?” Één van onze Nederlandse collega-B&B-eigenaren neemt plaats aan mijn bureau. Uit het koffertje dat ze bij zich heeft, haalt ze haar ’troebelheidsmeter’. Gekocht op Amazone. Net als wij. Maar ik zie direct dat het niet dezelfde is. Waar die van haar op batterijen werkt, is de mijne voorzien van een oplader die – volgens de instructies – vijftien minuten nodig heeft om op te laden voordat ik ‘m kan gebruiken. “Klopt het dat jouw meter inderdaad vijftien minuten moet laden voordat je ‘m kunt gebruiken?”, vroeg ook Rafa mij recent nog. (Één van zijn andere cliënten had hetzelfde model aangeschaft.) Ik knik beamend. “Volgens de instructies wel.” En zolang de meter, na vijftien minuten wachten, een waarde produceert die binnen de norm valt, vind ik het goed. Maar, helaas, doet de troebelheidsmeter van mijn collega dat de laatste tijd niet meer. Vol ongeloof kijken we naar de waardes die op het scherm verschijnen. Ze schieten van heel hoog naar heel laag. Meer dan het instructieboekje van onze meter kopiëren kan ik helaas niet voor haar doen.
Nadat ik haar, vlak daarna, uitzwaai, pak ik onze eigen troebelheidsmeter ook weer in. Niet in een mooi koffer (die zat er helaas niet bij) – maar in de doos waarin het bedrijf hem verzonden heeft. In mijn kantoor heb ik inmiddels een hele lade die compleet is gewijd aan het controleren en registreren van zowel het drink- als zwembadwater: de troebelheidsmeter (oftewel het hoofdpijndossier van menig B&B-eigenaar), de meter van het vrije chloor, de meter van het totale chloor en de pH- en temperatuurmeter. Als de B&B, om welke reden dan ook, niet meer loopt of de regelgeving omtrent het runnen ervan ons teveel wordt, begin ik een laboratorium. Met alle apparatuur en een cursus legionallepreventie en zwembadonderhoud in mijn zak ben ik immers al een aardig eind onderweg. Misschien kan ik het combineren met een gestoría. Naast de collega die ik net heb uitgezwaaid, hebben namelijk nog vier andere B&B-eigenaren mij de afgelopen week gecontacteerd met een hulpvraag. Geen probleem. Als ik er tijd voor heb, help ik graag. Een professional durf ik mijzelf nog echter niet te noemen. Ook ik verdwaal nog regelmatig in het doolhof van de Spaanse bureaucratie. Maar net als toen wij nog kinderen waren – en wij dachten dat volwassenen het antwoord op alle vragen hadden – heb ik inmiddels wel geleerd dat, net als wij, ervaren B&B-eigenaren vaak net zo min het antwoord hebben op veel vragen.
“Hoe kom je er dan achter welke regels er allemaal gelden en wat er precies wanneer gedaan moet worden?”, vraagt Lisa mij dan ook – terecht. Nou, in principe kan ik daar wel antwoord op geven. De beste manier is natuurlijk het lezen van alle decreten die de autonome regio produceert. Maar aangezien deze allemaal alleen maar in het Castiliaans en Valenciaans te verkrijgen zijn, doorgaans een heleboel ingewikkelde regelgeving en lappen tekst bevatten en constant aan verandering onderhevig zijn, is dit niet de mákkelijkste manier om op de hoogte te blijven. Na het vertalen van het complete decreet waarin precies staat aan welke regelgeving de toeristische verhuur in Valencia moet voldoen, ben ik daarmee opgehouden. In plaats daarvan laat ik mij tegenwoordig leiden door de volgende drie zaken: 1) de e-mails die dagelijks in onze SPAM terecht komen van bedrijven die je graag (tegen betaling) willen helpen om te voldoen aan deze of deze wet die recent in werking is getreden; 2) de controlerende instanties die te pas en te onpas op de stoep staan om deze of deze regels te controleren en je vervolgens precies vertellen aan welke zaken je nog moet voldoen en binnen welke termijn je deze zaken geregeld dient te hebben; of 3) de zaken die je eigenlijk gewoon per toeval ontdekt. Zoals wanneer de eigenaren van weer een andere B&B je vragen hoe je je zwembad precies aanmeldt bij SILOE, je jezelf inlogt om te kijken hoe je hen het beste kunt helpen en je ineens ziet staan dat je tot 30 april 2025 de tijd hebt om alle resultaten van het afgelopen jaar te uploaden.
En omdat het de eerste keer is dat je dit doet en je – ondanks dat het soms lijkt alsof je dat wel doet – nog geen professioneel laboratorium runt, schakel ook jij daarbij de hulp van iemand anders in. Terwijl Hilario, de eigenaar van Planes Ambiental, mij precies vertelt met welke instrumenten wij onze monsters verzamelen (omdat potenciometría, nefelométrico en fotometría mij helemaal niets zeggen), besluit ik er direct een screenshot van te maken. Niet alleen zodat ik het volgend jaar zonder hulp kan – maar ook zodat ik onze collega-B&B-eigenaren, die er zelf ook nog mee aan het worstelen zijn, heel snel en gemakkelijk kan helpen. En omdat ik de optie – om in de toekomst nog een professioneel laboratorium te runnen vanuit mijn kantoor – nog niet helemaal wil uitsluiten – natuurlijk.