Niet-Spanjaarden stellen ons de volgende vraag regelmatig. “Waarom staan er bij sommige huizen flessen water naast de deur?” Ook wij stelden onze overbuurman diezelfde vraag een aantal jaren geleden. Wie even googled vindt het antwoord al snel. Een fles water zou moeten voorkomen dat (straat)honden en -katten je voorgevel en/of deur besproeien. Werkt het? Of is het een Spaans bijgeloof? Wij besloten het een week of twee geleden zelf uit te testen.
Nadat we al een aantal keren ’s ochtends tegemoet getreden werden door de sterke (en uiterst onaangename) geur van urine in onze entree en we de sporen ervan terug zagen op onze deur, gingen ook wij voor de bijl. Onder het mom “baat het niet, dan schaadt het niet”, maakten we onze voordeur grondig schoon en plaatsten we de welbekende fles water voor de deur. Hoewel het geen aanwinst is voor het aangezicht van onze Bed & Breakfast, nemen we dat voor lief. Liever een schone en frisse entree dan een lege voorgevel. Bovendien wordt onze voorgevel sinds een week of twee sowieso al ontsiert door het kleine biobakje dat driemaal per week middels een haak aan het raam naast de voordeur geplaatst dient te worden. Want op 6 mei zijn we er ook in Vall de Gallinera mee begonnen. Er ging een lange tijd van voorbereiding aan vooraf.
Niet alleen bij de gemeente, maar ook bij ons. Want zo hebben wij ook thuis enkele veranderingen aangebracht. Sinds een tijd staan er op beide verdiepingen verschillende afvalbakken zodat ook onze gasten het plastic, papier, glas en organisch afval gemakkelijk kunnen scheiden. Gelukkig staat er op de meeste verpakkingen precies waar het thuis hoort. En bij twijfel? Dan weet ook in dit geval google meestal wel raad. Zo mogen ongekleurde en onbedrukte papieren servetten of keukenpapier, waarmee je voedsel hebt opgedept, gewoon bij het organisch afval. Reden genoeg om onze gekleurde servetten langzaamaan te vervangen door witte servetten.
En hoewel wij vanuit Nederland en Zwitserland (waar de belasting voor de gemeentelijke afvalscheiding ook al in de prijs van de speciale restafvalzakken is verwerkt) niet helemaal onbekend zijn met het concept van verregaande en strenge afvalscheiding, blijft het even wennen en roept het af en toe vragen op. Vooral voor bedrijven – zoals B&B’s en restaurants – die niet alleen verantwoordelijk zijn voor hun eigen afval maar ook voor dat van hun gasten. Want hoewel ik positief tegenover een groenere samenleving sta en het geen probleem vind om mijn afval netjes te scheiden (iets dat volgens mij gewoon een kwestie van gewenning is), graaf ik liever niet in het toiletafval van onze gasten. Dus waar deponeer ik dat? Ongescheiden bij het medisch/sanitair afval, dat drie keer per week gratis (en tegelijkertijd met het organisch afval) aan huis wordt afgehaald? Of ongescheiden bij het restafval?
Zolang wij voor het medisch/sanitair afval nog geen afvalbakje hebben, zie ik het sowieso niet zitten om het drie maal per week buiten aan de tralies voor het raam (van een gastenkamer!) te hangen. Vooral niet als de bloedhete zomer aanbreekt, het (in het ergste geval) zo’n twaalf uur lang buiten hangt en de geur van het toiletafval zich langzaam met de doorgaans frisse lucht vermengt. In dat geval maakt het immers niet uit of het Spaanse bijgeloof ergens op gebaseerd is. Want dan vervangt het ene kwaad, in het beste geval, gewoon het andere. De tijd zal het leren. Maar voor de zekerheid noteer ik op de boodschappenlijst, naast de kleurloze onbedrukte servetten, nu ook een gesloten afvalbakje en een extra haak om deze (weg van de straathonden en -katten) op te hangen. Zowel voor het medisch/sanitair- als restafval.