Nederlands

“Gefeliciteerd met het winnen van een Traveller Review Award 2025! De thuis-ver-van-huis-ervaring die u biedt, is iets bijzonders en het is dan ook geen verrassing dat uw gasten dat met zulke uitstekende beoordelingen waarderen. Nu is het tijd om al jullie ongelooflijke harde werk, toewijding en passie te vieren.” De e-mail die ik al een maand lang iedere dag…

“Hola. Tienes otra llave del coche?” (“Hallo. Heb je nog een andere sleutel van de auto?”) “Oh-oh”, denk ik bij mijzelf, als ik het WhatsApp-bericht van de monteur lees. “Ja”, antwoord ik. Twijfelend. “Maar ik weet niet of die helemaal naar behoren functioneert…”, typ ik er daarom achteraan. Want, zover ik mij kan herinneren, begon het autoalarm…

Waar één van mijn zusjes een week geleden nog een paar dagen vanwege een zware griep aan bed gekluisterd was, is het nu de beurt aan mij. Niet vanwege een verkoudheid of griep – iets dat nu de dagen weer kouder worden ook hier volop schijnt te heersen – maar vanwege mijn rug. Een lichte pijn bij het opstaan – iets waar ik al een week…

Als ik – met mijn jas al aan – op het punt sta om te vertrekken, besluit ik nog even langs de woonkamer te lopen. De gasten – die met een kop thee en een boek voor het haardvuur zitten – lijkt het aan niets te ontbreken, maar voor de zekerheid besluit ik het toch even te vragen. “Kan ik nog iets voor jullie doen voordat ik zo weg ga?” Tevreden schudden ze hun hoofd.

Terwijl de Boeuf Bourguignon buiten rustig staat de pruttelen, gooi ik binnen nog een nieuw blok hout op het haardvuur. De tiramisu, panna cotta en de kwarktaart staan al in de koelkast. Waar één van ons elke twintig minuutjes naar buiten loopt om even door het stoofvlees te roeren, probeer ik de deuren zoveel mogelijk dicht te houden.

“Wat maakt die pomp een lawaai zeg!” Mijn moeder en ik zitten net met een kop koffie in de eetkamer waar we het geluid van de pomp die automatisch chloor aan het zwembadwater toevoegt duidelijk kunnen horen. “Ik was vergeten de pomp weer aan te zetten nadat ik het zwembad laatst schoongemaakt had”, antwoord ik verontschuldigend.

Omdat ik zowel optimistisch als zorgelijk kan zijn, vergeet ik het af en toe. Wat? Dat de dingen in het leven in principe altijd lopen zoals ze horen te lopen. Gelukkig word ik er, tussen een moment van schrik hier of een slapeloze nacht daar, regelmatig aan herinnerd. Zo ook vorige week donderdag. De dag dat Rafa, onze contactpersoon bij Planes Ambiental…

“Op het moment dat ik er niet meer ben wordt het druk”, grapt mijn zusje op WhatsApp. En ze heeft gelijk. Ze heeft de Spaanse bodem nog maar nauwelijks verlaten en ik heb alweer een druk weekend voor de boeg. De Dag van de Spaanse Grondwet op vrijdag 6 december en de Onbevlekte Ontvangenis op zondag 8 december (met mogelijk uitloop…

Waar ik normaal gesproken op zondag (na het uitchecken van de laatste gasten) het hele huis aan kant maak, kon ik dat afgelopen weekend al op zaterdag doen. Mijn jongste zusje Noëlle werd diezelfde ochtend door haar vrienden – die enige dagen bij ons waren verbleven – weer op het vliegveld afgezet. Om nog een paar dagen in Nederland…

“Wat een geweldig dorp hier. Zeg ik ‘Bon dia’, dan zeggen ze ‘Praat gewoon Nederlands!’” Het berichtje van een van onze voormalige gasten, maakt mij aan het lachen. Na halsoverkop uit Nederland te zijn vertrokken en een tijdje bij ons in Vall de Gallinera te zijn verbleven, vertoeft hij nu enkele dagen in Xaló. In Casa Mistela, de prachtige Bed & Breakfast …