Casa Rural ∙ Por Habitacion
“Mis je Nederland wel eens?” Ik loop net met onze gasten naar hun kamer. Lang hoef ik niet na te denken. “Nee, ik voel mij hier helemaal thuis.” De manier waarop ik het zeg is denk ik nogal resoluut, want de gasten beginnen te lachen. “Je klinkt net als Iris.” “Van B&B Vol Liefde?”, vraag ik. Ze knikken en ik glimlach. Ik ben gek op Spanje. Op ons kleine dorpje in de vallei.
Iedereen kent Booking.Com. Wie een Bed & Breakfast begint kan moeilijk om het platform heen. De hoge commissiekosten nemen wij, op dit moment, nog steeds voor lief. Want een groot deel van onze huidige gasten maken nog steeds gebruik van deze boekingssite. Het levert niet alleen bekendheid op, maar (als alles goed gaat) ook gasten die we in de toekomst…
Naald in een hooiberg Meer lezen »
Terwijl ik het ene na het andere blad aan het lamineerapparaat voer, laat ik mijn ogen over de woorden glijden. Ons nieuwe ‘zwembadhandboek’, dat door een officieel erkend bedrijf is samengesteld, telt maar liefst zesentwintig pagina’s. Naast de specificaties van ons zwembad en de pomp, de handleiding voor het onderhoud ervan…
Een groter contrast dan dat tussen augustus en september, lijkt er voor mij op dit moment niet te bestaan. Waar wij in augustus nog afgeladen vol zaten, lijkt men de eerste weken van september even pas op de plaats te maken. Veel restaurants zijn gesloten en ik hoor van verschillende leveranciers dat dat ook voor een groot deel van de andere bedrijven geldt.
Lefty-loosey, righty-tighty Meer lezen »
Een jaar geleden behaalden we alle drie online ons diploma Manipulador de Alimentos (de Spaanse variant van het zogenaamde Sociale Hygiëne-diploma). Een van de vele vereisten waar een Bed & Breakfast-eigenaar in Spanje aan moet voldoen en (achteraf gezien) een van de weinige zaken die we uiteindelijk al ruim voor opening al helder op ons netvlies hadden staan.
Het is voor het eerst in lange tijd dat we voor onze verblijvende gasten opnieuw gaan koken. Het is dinsdag en alle restaurants in zowel Benialí als Benissivà blijven voor het avondeten gesloten. Waar onze gasten eerder op dinsdagavond nog in L’Aplec terecht konden, heeft Luisa inmiddels de deuren gesloten. Net als zij, heeft ook El Jabalí (al) en La Placeta…
Tien maanden geleden mochten we onze eerste gasten ontvangen. De Engelse Mike en Angie, die na een feest niet meer naar huis wilden rijden, en onze tantes Alexa en Annette, die vanuit Tournai (België), via de ‘Camino El Cid’ (Burgos-Valencia), óók naar hun nichtjes in Spanje besloten te fietsen. Hoewel we, vlak na opening, een aantal zeer rustige wintermaanden…
Als ik mij na een lange dag werken eindelijk op mijn stoel op kantoor laat vallen en de laptop weer open zie ik dat de computer graag geüpdatet zou willen worden. Ik kan een diepe zucht niet onderdrukken. “In september ben je de eerste”, denk ik bij mezelf. Terwijl ik de gegevens van de gasten, die een uurtje geleden zijn aangekomen, in het systeem invoer…
De temperaturen schommelen tussen de dertig en veertig graden gedurende de dag en twintig en vijfentwintig graden gedurende de nacht. De mussen vallen, bij wijze van spreken, van het dak. En de duiven – die de no-fly-zone van mijn zusje de gehele lente weigerden te respecteren – zijn nergens meer te bekennen. Terwijl de gasten toevlucht zoeken…
Druk, druk, druk! Meer lezen »
Veelvuldig roemen de gasten de stilte. De rust. Het betoverende gefluit van de vogels, die ons gedurende het grootste gedeelte van de nacht met alle liefde lijken toe te zingen. Helaas wordt diezelfde kalmte ook geregeld (bruut) verstoord. Want het is een oud huis. Met veel charmes. Zoals het karrenspoor, dat nog steeds midden door de grote hal loopt. De molenstenen die…
Rammelende deuren Meer lezen »